Een leven zonder angst bestaat niet. Het kan ons weghouden
van stappen die we eigenlijk zouden moeten zetten maar het kan ook als schop
onder je kont dienen. Wat voelt het daarna goed om tegen jezelf te kunnen
zeggen dat je je angst overwonnen hebt!
Als klein kind had ik vele angsten. Zo was ik bang voor
spinnen, bang om ergens achtergelaten te worden door mijn ouders, bang om
ontvoerd te worden en dus ook zo mijn familie niet meer te kunnen zien. Ik was
bang voor orka’s die door geheime luikjes het zwembad binnen kwamen als ik met
zwemles op mijn rug moest zwemmen en ik was bang dat de heks uit de film
‘Heksen’ in mijn kast zat en mij tot een muis zou omtoveren. Oh de
onrealistische angsten van een kind. Hoewel ik spinnen nog steeds
verschrikkelijk vindt, zie dit filmpje, heb ik al weken een spin in de hoek van
mijn kamer genaamd Freddy die voor mij de muggen weghoudt. Zolang hij rustig in
dat hoekje blijft zitten, kan ik ermee leven.
Nu ik geen kind meer ben, ben ik er niet minder angstig op
geworden. Wel zijn mijn angsten van een andere aard. Het jarenlang naar school
gaan en studeren, maar ook de huidige arbeidsmarkt heeft mij bang gemaakt om te
falen. Nou is dit niet persé slecht – het zorgt bij ook voor een hoop ambitie
en discipline - maar brengt het ook een hoop onzekerheid met zich mee. Ben ik
wel goed genoeg, ga ik het wel halen, wat ga ik in godsnaam doen als het niet
lukt?
Als ik nu zou kunnen leven zonder angst of onzekerheid dan
zou ik daar bijna volmondig ja! op zeggen. Puur en alleen omdat het zoveel
zorgen weg zou nemen, zoveel twijfels. Het lijkt mij alleen – en dat is toch
echt een minpuntje – dat het leven zo saai zou worden. Als niemand meer
twijfelde, iedereen barstte van zelfverzekerdheid, bij arrogantie, iedereen elke
baan kreeg, alles zou halen en er geen echte angsten meer zouden ontstaan. Wat
dan? Dan zou in ieder geval de complete horrorfilm industrie instorten, want
niemand is toch meer bang voor langharige meisjes met witte gewaden die uit een
televisie komen kruipen, of voor geesten die je ‘s nachts uit bed komen
trekken. Nee, ik denk niet dat een leven zonder angst de beste oplossing is.
Wat meer zelfvertrouwen zou de meeste mensen goed doen. Tot die tijd doe ik het
maar met het gezegde van mijn moeder (dat zei weer van haar vader heeft): “Men
lijdt het meest onder het lijden wat ie vreest”.
P.S. Wat ik nu zou doen als ik niet bang was? Auditie doen
voor een hele vette filmrol!
