Sollicitatie nummer 345

“Oh je zoekt werk?”. “Nee, ja ik vroeg me al af wat je hier deed aangezien je een bachelor diploma aan de universiteit hebt, maar goed je wilt hier dus kleding op komen vouwen?”. Ik knik naar de vrouw die tegenover me zit en met net in tien minuten haar hele levensverhaal heeft verteld.  

Ik opper nog dat ik juist door mijn universitaire opleiding heel goed en heel precies kleding op kan vouwen en dat  ik ook nog eens heel snel en zelfstandig kan werken maar haar aandacht is alweer op mijn CV gevestigd. “Maar ik zie je dat je ook als productie-assistent hebt gewerkt, waarom wil je nu dan in een kledingwinkel werken?”. Ik ga de beste vrouw natuurlijk niet vertellen dat ik gewoon werk nodig heb en dat een kledingwinkel mij wel leuk lijkt. Het baantje lijkt mij ook geen raketwetenschap maargoed dat terzijde. Uiteindelijk maar ik haar maar wijs dat ik helemaal gek ben op mode (wat niet helemaal gelogen is) en dat ik ook niet weet wat ik met die bachelor moet doen. De hele dag kleding vouwen lijkt mij helemaal fantastisch mevrouw!

Hierna wordt ik nog getrakteerd op een uitleg van tien minuten over hoe de dagen eruit zullen gaan zien - mocht ik daar komen te werken althans – koffie om 9 uur check, de hele dag kleding vouwen check, hersendood naar huis, check! Kassa-werkzaamheden lijken mij een welkome afwisseling tussen het vouwen door maar helaas, dit wordt alleen door de heren gedaan. Ondanks alles denk ik nog ‘ik vindt het best, zolang ik voor nu maar even kan werken en geld kan verdienen, het echte werk komt na die master wel’.  

Na een halfuur zwetend op de stoel in een berghok gezeten te hebben, mijzelf van mijn beste kant te hebben laten gezien en in mijn ogen een prachtige motivatie ten gehoren te hebben gebracht over waarom dit mijn ultieme droombaan is, verlaat ik het gesprek en de winkel met een positief gevoel. De beste sollicitatie mevrouw zei zelfs nog: “wat gek dat je overal wordt afgewezen, dat ligt vast niet aan jou als persoon hoor”. Twee dagen later krijg ik het verlossende telefoontje: “helaas, we hebben toch gekozen voor iemand die beter aan de functie eisen voldoet, maar het ligt niet aan jou hoor, oké? Nou heel veel  succes met verder solliciteren hoor, een fijne dag!"  Pfoe nou gelukkig lag het niet aan mij.